*من زمان جنگ ایران و عراق را درک کرده ام و در جنگ حضور داشته ام. ایران پرست ها و کسانی که (بدون توجه به اسلام) دائم ایران ایران می کردند، حاضر نمی شدند داوطلبانه در جبهه های جنگ حضور یابند و حتی گرانی هایی را که لازمه ی جنگ بود، تحمل نمی کردند و... لذا بارها در این وبلاگ گفتم که اگر خطری متوجه خاک ایران شود، به ایران پرست ها و آنان که دائم در سایت هایشان «چو ایران نباشد تن من مباد» می نویسند، امیدی نیست.
چند روز پیش در مشهد به سخنی از امام خمینی بر خوردم که پس از عمری مبارزه، به خوبی آنها را معرفی کرده بود. البته ایشان برای «ایران پرست ها» واژه ی «ملی گرا» به کار می برده است. وی در اواخر حیات چنین نوشته است:
«من به صراحت مى گویم: ملی گراها اگر (در رأس قدرت در ایران) بودند، به راحتى در مشکلات و سختی ها و تنگناها دست ذلت و سازش به طرف دشمنان دراز مى کردند؛ و براى اینکه خود را از فشارهاى روزمره سیاسى برهانند، همه کاسه هاى صبر و مقاومت را یکجا مى شکستند و به همه میثاق ها و تعهدات ملى و میهنى ادعایى خود پشت پا مى زدند.» (صحیفه ی امام، ج 21، ص 98، پیام در سال 1367)
